Χωρίς πολίτες δήμος δεν υπάρχει

ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΚΡΟΤΉΣΩ ούτε τις θέσεις της «Άλλης Πρότασης», ούτε βέβαια και την απάντηση του δημάρχου Ναυπλίου Αναγνωσταρά, στη νέα κόντρα που ξεκίνησε τις τελευταίες ημέρες μεταξύ τους, στην πλάτη των οικονομικά ασθενέστερων κατοίκων του Ναυπλίου. Δεν με ενδιαφέρει αυτή η κόντρα που μυρίζει προεκλογική περίοδο.


ΘΑ ΕΠΙΚΡΟΤΗΣΩ όμως την απόφαση του δήμου Λάρισας, που στον συγκεκριμένο τουλάχιστον τομέα της ανάδειξης του Κοινωνικού του Προσώπου, προχώρησε σε γενναίες μειώσεις των τιμολογίων των δημοτικών υπηρεσιών, αλλά και ενίσχυσης των κοινωνικών δομών, σε μια συντονισμένη επιχείρηση άμβλυνσης των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης για τους οικονομικά ασθενέστερους πολίτες. Τέσσερις ενέργειες που φαντάζουν … «βουνό» και ακατόρθωτες στο Ναύπλιο και στην Αργολίδα γενικότερα, υλοποιούνται εκεί: α) Μείωση 20% του τιμολογίου του νερού και επιστροφή στις τιμές του 1999, β) Μείωση 40% των ανταποδοτικών τελών (καθαριότητα – δημοτικός φωτισμός) για Άτομα με Αναπηρία, γ) Δημιουργία «Κοινωνικού Παντοπωλείου» και «Τράπεζας Ένδυσης και Υπόδησης» για άπορους και ανέργους, δ) Επιπλέον επιχορήγηση του Οργανισμού Κοινωνικής Πολιτικής με 150.000 ευρώ.

ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ των δήμων, με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος πρέπει να αναδειχθεί σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο. Γιατί μεγαλύτερη αξία έχει η ανθρώπινη ζωή και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια από την κατασκευή μιας πλατείας, ή τον άπλετο φωτισμό ενός ήδη φωτισμένου κεντρικού δρόμου. Ούτε βέβαια είναι περίοδος για προεκλογικές υποσχέσεις σε αυτόν τον τομέα, αλλά για άμεση υλοποίηση κάποιων τομών.

ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ από όλους τους δήμους λείπει η φιλοσοφία, η πρακτική και ο προγραμματισμός της Οργανωμένης Κοινωνικής Παρέμβασης και Δράσης. Ούτε καν μια προτροπή για εθελοντισμό δεν είδαμε, κάτι το οποίο άλλωστε δεν επιβαρύνει τον προϋπολογισμό. Απλά είναι θέμα φιλοσοφίας.

ΣΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ - όπως πλέον και οπουδήποτε -, πιο μακριά από τις καφετέριες και τις ταβέρνες της παραλίας και πιο πέρα από τα πολυτελή ξενοδοχεία, υπάρχουν οι άστεγοι που πεθαίνουν στο δρόμο, άνθρωποι ανήμποροι, άνθρωποι που ξαφνικά βρίσκονται σε αδιέξοδο από διάφορα σοβαρά προβλήματα. Άνθρωποι που τους βλέπουμε καθημερινά να ψάχνουν τους κάδους έξω από τα σούπερ μάρκετ για ληγμένα τρόφιμα, άνθρωποι που κοιμούνται στα παγκάκια. Και δεν υπάρχει στήριξη των δήμων σε αυτούς.

Η ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ στην παρούσα οικονομική συγκυρία, για να σταθεί και να αναπτυχθεί, πρώτα πρέπει να επενδύσει στους ίδιους της τους πολίτες, δίνοντας ιδιαίτερο βάρος στα προβλήματα των ανθρώπων και στην κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη (μιας και αποδείχθηκε ανίκανο το κράτος να το κάνει). Γιατί χωρίς πολίτες, δήμος δεν υπάρχει.