Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

Το κρίσιμο 2010 και οι σπατάλες

ΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ χρονιά για όλους ανατέλλει από την επόμενη εβδομάδα. Τα φορολογικά μέτρα θα αγγίξουν τους πάντες, αλλά και οι σπατάλες θα πρέπει να περιοριστούν, όπως και οι προκλήσεις από τους δημόσιους φορείς.
ΑΦΟΡΜΗ παίρνω από την πρόσφατη εκδήλωση του ΟΠΑΝΑΑΡ που συνδυάστηκε με δεξίωση σε ιδιωτικό χώρο. Σε καιρούς χαλεπούς και με ανθρώπους που δεν έχουν χρήματα, ούτε καν την γαλοπούλα να αγοράσουν, αυτές οι σπατάλες δείχνουν να είναι προκλητικές. Ακόμα και αν δεν στοίχισαν πολλά χρήματα, μόνο και μόνο για επικοινωνιακούς λόγους δεν επιτρέπονται. Βέβαια –υπάρχει και η ανταπάντηση – πώς θα τιμηθούν οι βραβευθέντες… μα, δεν νομίζω ότι με το κέρασμα ενός καφέ σε πολυτελές ιδιωτικό συνεδριακό κέντρο και με μερικά κουλουράκια τιμούνται όσοι κρίθηκαν ότι προσέφεραν στον πολιτισμό αυτού του τόπου.
ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ λαϊκισμός αν ανακοινωνόταν ότι λόγω της οικονομικής κρίσης η δεξίωση δεν θα γίνει, αλλά η εκδήλωση θα περιοριστεί σε έναν δημόσιο χώρο. Όχι ότι θα σωζόταν η οικονομία της χώρας από την εξοικονόμηση λίγων χιλιάδων ευρώ. Σίγουρα όχι. Όμως, όταν δεν υπάρχουν χρήματα για άλλες πιο ουσιώδεις ενέργειες του ΟΠΑΝΑΑΡ στον πολιτιστικό τομέα, που θα μπορούσαν μάλιστα να είναι και ανταποδοτικές, σε συνδυασμό με τον τουρισμό από τον οποίο ζει αυτός ο νομός σε μεγάλο ποσοστό, τότε οι δεξιώσεις περισσεύουν.
ΠΩΣ ΘΑ συνεισφέρει αδιαμαρτύρητα ο πολίτης όταν βλέπει γύρω του να γίνονται σπατάλες από δημόσιους φορείς; Το καλό παράδειγμα, πρώτη λοιπόν θα πρέπει να το δώσει και η αυτοδιοίκηση καθώς και τα νομικά πρόσωπα που ελέγχει. Ακόμα και αν δεν επιβαρύνει άμεσα τον πολίτη.
ΤΟ 2010 είναι ίσως το πιο κρίσιμο έτος για την οικονομία της χώρας. Θα καθορίσει αν η ελληνική οικονομία θα υποβαθμιστεί οριστικά ή θα τεθούν οι βάσεις για ένα καλύτερο μέλλον. Η αυτοδιοίκηση δεν είναι χωράφι κανενός για να κάνει δημόσιες σχέσεις. Ας δώσει λοιπόν πρώτη το καλό παράδειγμα.

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

Ακούει κανείς;

ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ φορά έρχεται στην επικαιρότητα το θέμα του συνωστισμού κρατουμένων στην δικαστική φυλακή Ναυπλίου. Μέχρι τώρα είχαμε διαμαρτυρίες των κρατουμένων για το σοβαρό πρόβλημα του υπερπληθυσμού και των απαράδεκτων συνθηκών διαβίωσης που υπάρχουν εδώ και πολλά χρόνια. Τώρα όμως, έρχεται η επιβεβαίωση των σωφρονιστικών υπαλλήλων, οι οποίοι καταγγέλλουν με τη σειρά τους, όσα απαράδεκτα συμβαίνουν πίσω από τα κάγκελα.
ΕΧΕΙ ΧΥΘΕΙ πολύ μελάνι για τα ανθρώπινα δικαιώματα που καταπατούνται, χωρίς κανείς να συγκινείται. Για μια ακόμα φορά, η κατάσταση που περιγράφεται είναι δραματική και όμως δεν υπάρχει αντίδραση από το υγιές σκέλος της κοινωνίας που έχει κλειστεί στην καθημερινότητα και δεν νοιάζεται για τίποτε άλλο πέραν της επιβίωσής του.
ΜΙΑ ΦΥΛΑΚΗ που χτίστηκε για να φιλοξενεί 320 κρατούμενους, σε μόνιμη σχεδόν βάση ξεπερνά τους 525 κρατούμενους, με αποτέλεσμα και οι συνθήκες κράτησης να είναι απαράδεκτες και ο κίνδυνος εξέγερσης να είναι καθημερινός. Όπως λένε στην ανακοίνωσή τους οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι, στα κελιά αντί για 3 στόμα συνωστίζονται 6 άτομα εκ των οποίων 3 κοιμούνται στο πάτωμα. Στους θαλάμους της παλαιάς πτέρυγας φιλοξενούνται αντί για 24, 28 άτομα εκ των οποίων 4 κοιμούνται στο σαθρό από υγρασία πάτωμα. Ο θάλαμος γυναικών έγινε θάλαμος ανδρών. Τα 2 πειθαρχεία έγιναν κανονικά κελιά, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ειδικός χώρος για την κράτηση απείθαρχων κρατούμενων. Αποτέλεσμα 200 και πλέον κρατούμενοι κοιμούνται στο πάτημα.
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ όμως. Ούτε για τους κρατούμενους, ούτε όμως και για τον κίνδυνο εξέγερσης με απρόβλεπτες διαστάσεις, τόσο για το προσωπικό της φυλακής, όσο και για την πόλη του Ναυπλίου που βρίσκεται δίπλα στο σωφρονιστικό κατάστημα.
ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ δικαιωμάτων. Υπερπληθυσμός. Αυστηροποίηση ποινών και αύξηση των προφυλακίσεων. Ανθυγιεινές συνθήκες. Βία και καταστολή από τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους. Αλόγιστα πειθαρχικά σε όσους αντιτάσσονται. Στέρηση αδειών και ευεργετημάτων. Έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Μεταγωγές σε βρώμικες και ανθυγιεινές κλούβες.
ΕΙΝΑΙ ΜΟΛΙΣ μερικά από τα προβλήματα που καταγγέλλονται χρόνια τώρα. Ακούει κανείς;

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

Ανάβαλο - λογία και …κοκορομαχία

ΕΝΑΣ ΑΝΕΛΕΗΤΟΣ πόλεμος ανακοινώσεων άρχισε τελικά για τον Ανάβαλο στην Αργολίδα. Πού θα οδηγήσει; Κανείς, δεν μπορεί να προβλέψει. Ούτε να προδιαγράψει, αν όλη αυτή η …φειγ βολάν Αναβαλο-λογία θα ωφελήσει την διεκδίκηση ολόκληρου του έργου ή όχι. Γιατί δεν υπάρχει σύμπνοια, στην προκειμένη περίπτωση, μεταξύ των ίδιων ανθρώπων που υποτίθεται ότι θέλουν το έργο, αλλά …κοκορομαχία.

Η ΤΟΠΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ, πολύ φοβάμαι, ότι επιχειρεί να κάνει πολιτική, παρά να διεκδικήσει. Και αναφέρομαι σε όλες τις πλευρές, που αυτές τις ημέρες αναλώνονται σε έναν πόλεμο ανακοινώσεων.

Ο ΑΝΑΒΑΛΟΣ, δυστυχώς, αναβάλλεται σε ένα τουλάχιστον μέρος του, - αυτό της Ερμιονίδας- αλλά η διεκδίκηση γίνεται σε λάθος κατεύθυνση. Γιατί, όταν σε μια διεκδίκηση μπαίνει η διχόνοια, τότε το αποτέλεσμα συνήθως είναι αρνητικό. Αν όλος ο νομός –κυβερνητικοί και μη, δεν έχουν την ίδια άποψη και δεν διεκδικούν από κοινού την θέση αυτή, τότε χάνει ο ίδιος ο νομός.

ΜΑΚΑΡΙ, να βγει τελικά κάτι θετικό για τον Ανάβαλο, με όλο αυτόν τον πόλεμο των ανακοινώσεων και αφήστε τους να βγάλουν τα μάτια τους. Όμως, και το παρελθόν μας έχει διδάξει, το αντίθετο.

Ο ΑΝΑΒΑΛΛΟΜΕΝΟΣ Ανάβαλος, για μια ακόμα φορά αναβάλλεται, σε ότι αφορά στην Ερμιονίδα. Αυτό έχει σημασία αυτή τη στιγμή. Φυσικά, βέβαια, πρέπει να αναζητηθούν ευθύνες σε τοπικό επίπεδο και να αποδοθούν σε αυτούς που δεν έκαναν ή δεν κάνουν καλά την δουλειά τους, για την οποία ψηφίστηκαν -σε όποιον πολιτικό χώρο κι αν ανήκουν. Και να πληρώσουν πολιτικά.

ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ όμως, έχει σημασία και προτεραιότητα να κερδιθεί ό,τι θεωρείται ότι ο νομός χάνει. Είτε φταίει γι΄ αυτό η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, είτε φταίει γι΄ αυτό η προηγούμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Η διεκδίκηση του μεγάλου αυτού έργου, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να χαθεί μέσα στον πόλεμο των ανακοινώσεων και των δηλώσεων, αλλά όλοι μαζί τοπικιστικά να χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι της Μπατζελή.

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

Θα υλοποιηθεί το αρδευτικό έργο του Αναβάλου

Το αρδευτικό έργο του Αναβάλου στην Αργολίδα θα υλοποιηθεί τελικά, όπως ανακοινώθηκε από το υπουργείο Περιβάλλοντος.

Πρόκειται για ένα μεγάλο έργο, για την υλοποίηση του οποίου είχε δεσμευτεί από το 2008 με γραπτή του δήλωση ο Γιώργος Παπανδρέου, αλλά και προεκλογικά ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής

Το έργο είχε ενταχθεί στο πρόγραμμα «Αλέξανδρος Μπαλτατζής», όμως μετά τις πρόσφατες δηλώσεις της υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης Κατερίνας Μπατζελή για επανεξέταξη των έργων που έχουν ενταχθεί στο συγκεκριμένο πρόγραμμα από τη Νέα Δημοκρατία, δημιουργήθηκε ανησυχία στον αγροτικό κόσμο της Αργολίδας.

Η ανακοίνωση
Ωστόσο, σύμφωνα πάντα με την ανακοίνωση του υπουργείου Περιβάλλοντος, μετά από συνεργασία που είχαν ο υφυπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Γιάννης Μανιάτης με την υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, η κ. Μπατζελή διαβεβαίωσε ότι το έργο θα υλοποιηθεί.

Η κ. Μπατζελή ενημέρωσε ότι ο Ανάβαλος θα προχωρήσει με τη μορφή σπονδυλωτού έργου.

Δηλαδή σε πρώτη φάση θα προωθηθούν οι μελέτες και τα έργα για τη συντήρηση του φράγματος και του αντλιοστασίου, με εκτιμώμενο χρόνο ολοκλήρωσης τους 30 μήνες, κατόπιν για τη βελτίωση και συντήρηση των υφιστάμενων δικτύων, με εκτιμώμενο χρόνο ολοκλήρωσης τους 18-24 μήνες και τέλος για την επέκταση του δικτύου στις περιοχές: Κουτσοπόδι, Μυκήνες, Μοναστηράκι, Φίχτια, Χώνικα, Αεροδρόμιο, Ελληνικό και Δήμος Μιδέας, με εκτιμώμενο χρόνο ολοκλήρωσης τους 36 μήνες.

Ακης Γκάτζιος

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

ΟΠΑΝΑΑΡ, ΔΕΠΟΑΡ και μετανάστες

ΜΟΡΦΗ ΧΙΟΝΟΣΤΙΒΑΔΑΣ παίρνουν οι ρατσιστικές επιθέσεις που γίνονται τον τελευταίο καιρό στο κέντρο του Άργους. Οι πολίτες παρακολουθούν ανήμποροι να αντιδράσουν, ενώ η αστυνομία – ως συνήθως - εμφανίζεται με καθυστέρηση και ενώ τα επεισόδια έχουν λήξει.

ΟΙ ΑΛΛΕΠΑΛΛΗΛΕΣ ρατσιστικές επιθέσεις κατά μεταναστών που ζουν και εργάζονται στη χώρα, προκαλούν ανησυχία και στην τοπική κοινωνία, όταν γίνονται στην διπλανή πόρτα αφού – ως είθισται – μόνο τότε, πολλοί, αντιλαμβάνονται το πρόβλημα και τις επιπτώσεις του, ακόμα και στην υγιή κοινωνία.

Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ στην Ελλάδα και το νομικό οπλοστάσιο για την καταπολέμησή του είτε δεν υπάρχει, είτε όπου υπάρχει δεν εφαρμόζεται. Και βλέπουμε να δημιουργείται από ορισμένους ένα κλίμα μη ανοχής προς τη διαφορετικότητα, μίσους και εχθρότητας προς τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, που δημιουργεί τελικά απειλή και για την κοινωνική συνοχή, αλλά και για την δημοκρατία. Αποτέλεσμα είναι όποιος έχει διαφορετική θρησκεία, εθνικότητα, πολιτισμό, να μπαίνει στο στόχαστρο.

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ είναι δεδομένη. Ταυτόχρονα, ωστόσο, είναι χρέος και της τοπικής κοινωνίας και στην προκειμένη περίπτωση του δήμου Άργους και της νομαρχίας Αργολίδας γενικότερα, μιας και φιλοξενείται πολύ μεγάλος αριθμός μεταναστών σε όλο το νομό, να φροντίσουν και να συμβάλουν στην συνάντηση των πολιτισμών της περιοχής και να δημιουργήσουν διαύλους επικοινωνίας μεταξύ ημών και των αλλοδαπών. Για να σταματήσει να υπάρχει πλέον ακόμα και αυτός ο διαχωρισμός.

Ο ΟΠΑΝΑΑΡ και η ΔΕΠΟΑΡ, μπορούν στην προκειμένη περίπτωση να παίξουν καταλυτικό ρόλο για την πολυπολιτισμικότητα της τοπικής κοινωνίας, με στόχο την ανάδειξη των θετικών της στοιχείων και κάνοντας μια καλή αρχή για την ομαλή συμβίωση των …«ντόπιων» και των μεταναστών αλλοδαπών.

«ΕΙΤΕ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ είτε δεν μας αρέσει, η Ευρώπη θα γίνει μια πολυφυλετική και πολύχρωμη ήπειρος. Χωρίς να είναι κανείς μελλοντολόγος, μπορεί να προβλέψει ότι στην επόμενη χιλιετία το ευρωκεντρικό μοντέλο θα πάψει να είναι κυρίαρχο. Κανένας νοσταλγός του παρελθόντος και κανένας ρατσιστής δεν μπορεί να εμποδίσει τη μεγάλη επιμειξία και την διασταύρωση των πληθυσμών» (Ουμπέρτο Έκο).

«Η ΕΜΠΕΔΩΣΗ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ του ανθρωπισμού και του οικουμενισμού στο κοινωνικό σώμα, η προαγωγή του σεβασμού της διαφορετικότητας και του Άλλου οφείλουν να αποτελούν τον σταθερό στόχο της δράσης όχι μόνο της κυβέρνησης και των πολιτικών κομμάτων αλλά και του εκπαιδευτικού συστήματος και όλων των παραγόντων που επηρεάζουν την κοινή γνώμη» (ομιλία στο ευρωκοινοβούλιο της Άννας Καραμάνου το 2001).

ΤΩΡΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ βρίσκουμε το πρόβλημα μπροστά μας. Ας αρχίσουμε να το αντιμετωπίζουμε σοβαρά, ορθά, με σοβαρότητα και ευθύνη.