Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009

Ανάβαλος: Πίνουμε υποσχέσεις

ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ, εφαρμόζει ο σημερινός πρωθυπουργός με τις υποσχέσεις που μοιράζονται αφειδώς αριστερά και δεξιά, έγραφα πριν από πέντε μήνες και πολύ φοβάμαι ότι οι φόβοι αυτοί επιβεβαιώνονται.
«ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΑΠΑΚΙ, παρά τον Μητσοτάκη» φώναζαν όμως οι αντίπαλοι της Νέας Δημοκρατίας και ο τότε πρωθυπουργός κατέληξε να φέρει απλά τον τίτλο του επίτιμου, χάνοντας την εξουσία. Κάτι ανάλογο προδιαγράφεται και για τον Καραμανλή.
ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΘΥΜΑΤΑΙ τότε στο Ναύπλιο τον Μητσοτάκη από το μπαλκόνι της παλιάς Νομαρχίας να ωρύεται υπέρ της ολοκλήρωσης του έργου του Αναβάλου, που δεν έγινε ποτέ. Στο ίδιο έργο θεατές είμαστε τώρα με την υπόσχεση του νυν πρωθυπουργού κατά την προεκλογική περίοδο των Ευρωεκλογών. Είπε από το βήμα του Βουλευτικού, ότι θα δώσει νερό από τον Ανάβαλο σε όλο το νομό. Αλλά το νερό δεν ήρθε.
ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ που δεν υλοποιούνται, παρά την πίεση του κόσμου, παρά την κατακραυγή προς την κυβέρνηση ακόμα και από τους ίδιους τους Νεοδημοκράτες που σε τοπικό επίπεδο έχουν εκτεθεί στους συμπολίτες τους ανεπανόρθωτα, ή κρύβονται αφού δεν μπορούν πλέον να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΕΥΧΕΤΑΙ βέβαια να διαψευστούν οι παραπάνω σκέψεις και εκτιμήσεις για τον Ανάβαλο. Όμως όταν οι αοριστολογίες Χατζηγάκη διαδέχονται τις δεσμεύσεις του Κοντού, και ακολουθούν οι προεκλογικές υποσχέσεις Καραμανλή, πολύ φοβάμαι ότι η κυβέρνηση απλά προσπαθεί να αγοράσει χρόνο μέχρι τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, χωρίς να δημοπρατήσει τελικά την επέκταση του σημαντικού αρδευτικού έργου για όλο το νομό Αργολίδας, μέχρι και την Ερμιονίδα.
Ο ΑΝΑΒΑΛΟΣ και η επέκτασή του σε όλο το νομό, μέχρι και την Ερμιονίδα, φοβάμαι ότι τελικά θα αποτελέσει για μια ακόμα φορά επιχείρημα προεκλογικό από όλα τα κόμματα και οι ψηφοφόροι αντί για νερό θα …πιούν υποσχέσεις.

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2009

Χαίρονται για τα άδεια βαγόνια

ΜΟΝΟ ΑΡΓΟΣΧΟΛΟΙ ταξιδιώτες θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν το τρένο για να φτάσουν από την Αθήνα στο Άργος, στο Ναύπλιο ή στην Τρίπολη, αφού ο χρόνος του ταξιδιού ξεπερνά κατά πολύ τον χρόνο που χρειάζεται κάποιος να διανύσει την ίδια απόσταση με το λεωφορείο, πόσο μάλλον με αυτοκίνητο.
ΤΑ ΑΔΕΙΑ ΒΑΓΟΝΙΑ ξεκίνησαν να πηγαινοέρχονται και φαίνεται ότι κάποιοι χαίρονται για την έλλειψη επιβατών, αφού ο πιθανός (;) στόχος να αποδειχθεί ασύμφορη η γραμμή επιτυγχάνεται. Τα εκατομμύρια ευρώ που ξοδεύτηκαν για την αναβάθμιση του σιδηροδρόμου της Πελοποννήσου, πολύ φοβάμαι ότι θα πάνε στράφι, μιας και η επαναδρομολόγηση της γραμμής μετά από πολλά χρόνια, δεν συνοδεύτηκε ούτε από την κατάλληλη προβολή, ώστε να το πληροφορηθούν οι επιβάτες, ούτε από τις αναμενόμενες ταχύτητες των συρμών που πράγματι θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τον κόσμο.
ΤΙ ΚΕΡΔΙΣΕ η Πελοπόννησος και ο ΟΣΕ όταν οι ταχύτητες του τρένου είναι ίδιες ή και χειρότερες από εκείνες προ της ανακαίνισης της σιδηροδρομικής γραμμής; Γιατί ξοδεύτηκε ο πακτωλός των χρημάτων όλα αυτά τα χρόνια; Γιατί δεν δεσμεύεται ο ΟΣΕ ότι τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν με την επαναλειτουργία θα διορθωθούν; Πότε θα αυξηθούν οι ταχύτητες και τα δρομολόγια; Τι συμφέροντα κρύβονται τέλος πάντων και οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια από την πρώτη κιόλας ημέρα της επαναλειτουργίας, στην κατάργηση και πάλι του σιδηροδρόμου;
ΩΣ ΣΥΝΗΘΩΣ η τοπική αυτοδιοίκηση της Αργολίδας δεν ασχολείται με τα ζητήματα αυτά, για λόγους ακατανόητους, που είτε έχουν σχέση με την πολιτική ταυτότητα των δημάρχων και των λοιπών αιρετών που δεν θέλουν να πιέσουν την κυβέρνηση, είτε με την λογική ότι δεν τους αφορά αφού με τέτοια ζητήματα δεν πετυχαίνουν στόχους ψηφοθηρικούς. Όμως η τοπική κοινωνία είναι αυτή που πρέπει να διεκδικήσει την βελτίωση του σιδηροδρόμου και τα οφέλη που θα έλθουν με αυτόν, αφού κανείς άλλος δεν ασχολείται.
ΤΟ ΘΕΜΑ της επαναλειτουγίας του σιδηροδρόμου δεν επετεύχθη ακόμα. Μόνον όταν βελτιωθούν οι ταχύτητες κατά πολύ και προσαρμοστούν τα δρομολόγια στις απαιτήσεις των επιβατών μπορεί να επιβιώσει το τρένο, ώστε να συνεχίσει απρόσκοπτα την λειτουργία του στην περιοχή. Αν το καταλάβουμε νωρίς έχει καλώς. Αλλιώς, χάσαμε…

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2009

Ντομάτες - γίγας με λίπασμα από κότες




62χρονος καλλιεργεί στο χωράφι του ντομάτες που η καθεμία ζυγίζει 800 γραμμάρια. «Χορταίνει μια ολόκληρη οικογένεια», τονίζει
«E» 5/8



http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&pubid=5112855





Βάζεις την ντομάτα στο στόμα σου και λιώνει. Δεν έχει καμία σχέση με αυτές που τρώμε από τα θερμοκήπια», λέει ο 62χρονος Νίκος Τσουνάπης


Δεν εγκαταλείπει ποτέ τη μεσογειακή διατροφή. Καθημερινά το μενού του περιλαμβάνει ντομάτες τις οποίες καλλιεργεί μόνος του. Ντομάτες, όμως, που η καθεμία ζυγίζει 800 γραμμάρια.
Ο λόγος για τον 62χρονο ταξιτζή Νίκο Τσουνάπη από το Αργος, ο οποίος μιλώντας στο «Εθνος» τονίζει ότι αποφεύγει τα φυτοφάρμακα και τα «ξύλινα», όπως χαρακτηρίζει τα κηπευτικά που μας σερβίρουν.


Οπως έκανε πριν από 50 χρόνια ο πατέρας του, έτσι και ο ίδιος βάλθηκε να γεμίζει το ψυγείο του με τα δικά του κηπευτικά. Ο μανάβης της γειτονιάς του τον έχασε από πελάτη του. Τον... κέρδισε, όμως, το μποστάνι του στη Δαλαμανάρα, μια αγροτική περιοχή που απέχει μόλις λίγα χιλιόμετρα από το σπίτι του. Ο Νίκος Τσουνάπης καλλιεργεί τις μεγαλύτερες και πιο εντυπωσιακές ντομάτες της περιοχής!
Το μυστικό του είναι πρόθυμος να το αποκαλύψει, αφού δεν εμπορεύεται τις ντομάτες του, αλλά τις κρατάει για το σπίτι και για να... φιλεύει λίγους καλούς και τυχερούς φίλους: αντί για φυτοφάρμακα, όπως μας λέει, χρησιμοποιεί φουσκί από το κοτέτσι του και θειάφι.
«Οι κοκοράδες που έχω ζυγίζουν 5 έως 6 κιλά και αφήνουν μπόλικο φουσκί που φτάνει για τις ντομάτες», λέει περήφανος. Η κάθε ντομάτα που καλλιεργεί ζυγίζει 800 γραμμάρια και φτάνει για όλη την οικογένεια. Την συγκρίνει στο μέγεθος με ένα μικρό πεπόνι.
ΕμπειρίαΟ 62χρονος ταξιτζής δεν δυσκολεύτηκε να καλλιεργήσει τα κηπευτικά: «Είχα την εμπειρία από μικρός. Οταν ήμουν 12 χρόνων, καλλιεργούσαμε με τον πατέρα μου ντομάτες και καρπούζια. Τότε δεν ξέραμε τίποτα από φυτοφάρμακα. Με τον ίδιο τρόπο καλλιεργώ και τώρα τα κηπευτικά μου στον ελεύθερο χρόνο μου».
Μόλις αφήνει το τιμόνι του ταξί, τρέχει στο χωράφι του για να περιποιηθεί τις ντομάτες. Με τον ίδιο τρόπο καλλιεργεί ακόμα αγγούρια και λίγα καρπούζια.
Πρόσφατα μάλιστα τον είχε επισκεφθεί η κόρη του, που σπουδάζει στην Ιαπωνία βιολόγος. Φυσικά, μόλις τελείωσε τις διακοπές της, επέστρεψε στις σπουδές της, με γεμάτα τα μπαγκάζια της από τα οπωροκηπευτικά που καλλιεργεί ο πατέρας της στη Δαλαμανάρα.
«Βάζεις την ντομάτα από το μποστάνι στο στόμα σου και λιώνει. Ζάχαρη. Δεν έχουν καμία σχέση με αυτές που τρώμε από τα θερμοκήπια. Τις δικές μου τις ντομάτες τις χαϊδεύεις», λέει ο ταξιτζής από το Αργος. Στο πλευρό του 62χρονου βρίσκεται και η γυναίκα του, που, όπως μας λέει η ίδια, αγαπάει το μποστάνι σαν να είναι παιδί της.
ΑΚΗΣ ΓΚΑΤΖΙΟΣ