Οι πεινασμένοι καρβέλια ονειρεύονται

ΕΔΩ Ο ΚΟΣΜΟΣ χάνεται…, και αυτοί …καρβέλια ονειρεύονται. Για όσους βιάζονται να έρθουν οι αυτοδιοικητικές εκλογές μιλώ, που ονειρεύονται την αναμέτρηση σε δημοτικό και περιφερειακό επίπεδο και βιάζονται για να γίνουν δήμαρχοι ή περιφερειάρχες.
Η ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ που δημιουργεί ο ερχόμενος εν μέσω κρίσης «Καλλικράτης», με την αναμενόμενη – αλλά άγνωστη ακόμα – διεύρυνση των ορίων των νέων δήμων, αλλά και των περιφερειών…
…Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ των αιρετών, αλλά και κάθε άλλη διαφοροποίηση στους ΟΤΑ και στο εκλογικό σώμα, που θα αλλάξει το κατεστημένο της αυτοδιοίκησης…
…ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ τους αιρετούς που χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους και αναλώνονται σε κινήσεις πανικού, με εσπευσμένες ανακοινώσεις υποψηφιοτήτων, με δημοσκοπήσεις, με δημόσιες εμφανίσεις, κάθε τι άλλο που εμπνέονται.
ΟΙ ΚΟΝΤΡΕΣ «ΜΝΗΣΤΗΡΩΝ» και αντιπάλων στους δήμους, που γίνονται εμφανείς όλο και περισσότερο καθημερινά, αυτό δείχνουν. Κάποιοι βιάζονται και ανυπομονούν – για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, να καταλάβουν την θέση του δημάρχου.
ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΗ πρεμούρα; Γιατί τόση ανυπομονησία; Γιατί τόση βιασύνη;
ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ τις δημοσκοπήσεις όμως και από τις τρικλοποδιές ή τα χτυπήματα κάτω από τη μέση, μιας και μπαίνουμε στον χορό της προεκλογικής περιόδου, δεν ακούμε ακόμα συνολικές προτάσεις για τις πόλεις, παρά μόνο αποσπασματικές ιδέες. Η φαντασία όσων επιθυμούν να καταλάβουν τις δημοτικές αρχές δυστυχώς εκεί εξαντλούνται.
ΕΤΣΙ Ο ΠΟΛΙΤΗΣ υποσυνείδητα ή μη βγάζει το συμπέρασμα ότι όσοι επιθυμούν να ανακατευτούν με τα κοινά νοιάζονται μόνο για τον τίτλο και όχι για να αλλάξουν με όλες τους τις δυνάμεις τους δήμους τους και να τους βγάλουν από τα αναπτυξιακά αδιέξοδα και μάλιστα εν μέσω οικονομικής κρίσης. Οι πεινασμένοι καρβέλια ονειρεύονται, όπως λέει ο απλός κόσμος στα καφενεία.
ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ανεχόμαστε συνεχώς αυτό το «παιγνίδι», λες και σημασία έχει ποιο είναι το πρόσωπο και όχι η πολιτική που πρεσβεύει.