Πόση εμπιστοσύνη πρέπει να έχουμε στους πολιτικούς μας;

«Η ΚΡΙΣΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ των πολιτών απέναντι στο πολιτικό σύστημα είναι βαθιά επειδή έχει τρωθεί ο αξιακός κώδικας», είχε πει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας, στην ομιλία του για την 35η επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας.
ΤΑ ΛΟΓΙΑ αυτά, επίκαιρα όσο ποτέ, θα πρέπει να σκεφθεί ο κάθε ψηφοφόρος πριν πάει στις κάλπες. Δυστυχώς, δεν έχει αλλάξει κάτι από τότε και οι ίδιες παλαιοκομματικές μέθοδοι εφαρμόζονται κυρίως από τους υποψήφιους βουλευτές, που κάνουν αυτές τις ημέρες συλλογή ψήφων, σε έναν εσωκομματικό και αλλά και εξωκομματικό πόλεμο του σταυρού, στην ύπαιθρο.
ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΧΗ όμως του ψηφοφόρου που έχει εγκλωβιστεί στις υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα, γίνονται όλα αυτά. Γι΄ αυτό δεν φαντάζει παράξενο σε όσους είναι εγκλωβισμένοι, όταν βλέπουν τις ιδεολογίες να πηγαίνουν …περίπατο, μπροστά στο προσωπικό συμφέρον και στην προσδοκία ιδίου οφέλους αν φανερά στηρίξουν τον ένα ή τον άλλο υποψήφιο, ακόμα και αν αυτός βρίσκεται στον εκ διαμέτρου αντίθετο πολιτικό χώρο από αυτόν που ασπάζονταν λίγα χρόνια πριν. Γιατί δεν είναι μόνο οι αναποφάσιστοι – αδιάφοροι που κρίνουν κάθε φορά το εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά και οι αναποφάσιστοι – συμφεροντολόγοι που ακολουθούν το ρεύμα για να είναι με τους δυνατούς της κάθε εκλογικής αναμέτρησης.
«ΑΥΤΗ Η ΚΡΙΣΗ είναι βαθιά. Όχι μόνο γιατί κάποιοι εκπρόσωποι του λαού χρησιμοποιούν την πολιτική, ως εφαλτήριο για τρυφηλή ζωή. Ούτε επειδή διαχρονικές παθογένειες στη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης παραμένουν ζωντανές. Η κρίση είναι βαθιά κυρίως επειδή έχει τρωθεί ο αξιακός κώδικας: Κάθε είδους διευκολύνσεις και πελατειακές συμπεριφορές έχουν νομιμοποιηθεί ηθικά, ενώ η επιτυχία αντιμετωπίζεται συχνά ως εξαιρετική ικανότητα ακόμη και αν επήλθε με όρους αναξιοκρατίας». Τα επίκαιρα λόγια του Κάρολου Παπούλια, είναι σοφά και βγαίνουν μέσα από την πραγματικότητα, που στρουθοκαμιλίζουμε και δεν την βλέπουμε.
ΖΟΥΜΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ μίας εποχής; Φοβάμαι πως όχι, αφού η ιστορία επαναλαμβάνεται.