Η ανικανότητα των δημάρχων για τα σκουπίδια

ΚΑΥΤΗ ΠΑΤΑΤΑ για τους δημάρχους και δη τους επανεκλεγμένους αποτελεί το άλυτο θέμα των σκουπιδιών. Ίσως να γίνει το θέμα που θα στρέψει τους πολίτες εναντίον τους και δεν θα τολμούν να κυκλοφορούν στους δρόμους – όπως οι βουλευτές, αν τελικά ξεκινήσει η επιβολή προστίμων από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν συμβεί τελικά κάτι τέτοιο, θα …τσούξει ιδιαίτερα η τσέπη των δημοτών, αφού η κυβέρνηση έχει ξεκαθαρίσει εδώ και αρκετά χρόνια ποιος θα πληρώσει τα πρόστιμα.

ΗΜΙΜΕΤΡΑ και αποσπασματικές λύσεις, όπως κάποιοι παραπεταμένοι κάδοι ανακύκλωσης ή κάποιοι δεματοποιητές δεν έλυσαν το πρόβλημα, το οποίο αντίθετα αυξήθηκε αντί να μειωθεί, όπως στην Καραθώνα ή στη χωματερή του Άργους, κλπ.

ΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ θυμήθηκαν τα σκουπίδια στο παραπέντε των προστίμων και έβγαλαν ψήφισμα για να εκφράσουν την …αγωνία τους. Αφού τόσα χρόνια δεν κατάφεραν το αυτονόητο, δηλαδή να καθορίσουν τους χώρους που θα μπορούσαν να κατασκευαστούν οι υποδομές υποδοχής των σκουπιδιών (εργοστάσιο κλπ). Τώρα, καταϊδρωμένοι και φοβισμένοι έρχονται και ζητούν από το κράτος και την Περιφέρεια να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν (lol).

ΤΡΕΜΟΥΝ ΤΗΝ ΜΗΝΗ των πολιτών οι αιρετοί, αν επιβληθούν πρόστιμα, γιατί τουλάχιστον το θέμα των σκουπιδιών είναι το πρώτο και κύριο που θα έπρεπε να είχε επιλυθεί από την Αυτοδιοίκηση εδώ και χρόνια, αντί να κατασκευάζονται έργα βιτρίνας, που σε πολλές περιπτώσεις αποδεικνύονται άχρηστα και αποκλειστικά ψηφοθηρικά.

Η ΕΥΘΥΝΗ δυστυχώς για αυτούς, τους ανήκει σε μεγάλο ποσοστό. Αφού, δεν κατάφεραν – παρότι υπήρχαν διαθέσιμα τα κονδύλια – να δημιουργήσουν τις υποδομές που απαιτεί η Ε.Ε. για τα σκουπίδια των δήμων τους. Τόσα χρόνια έκρυβαν «κάτω από το χαλί» το πρόβλημα και σφύριζαν αδιάφορα για τα απορρίμματα και την αναζήτηση λύσης, ενώ τώρα έρχονται την ύστατη στιγμή για να θυμηθούν, ότι ο …κόμπος έφτασε στο χτένι.

ΦΥΣΙΚΑ και θα πρέπει - εδώ που φτάσαμε - να παρέμβει το κράτος και η Περιφέρεια για να δώσουν τις λύσεις που απαιτούνται. Θα ήταν παντελώς άδικο να πληρώσουν την …νύφη οι δημότες, λόγω της ανικανότητας κάποιων αιρετών. Αλλά κάποιος πρέπει να πει και στους δημότες, πού αρχίζουν οι αρμοδιότητες του κράτους και πού ξεκινούν οι αρμοδιότητες της αυτοδιοίκησης.

Στοίχημα Τατούλη δεν είναι οι κοκορομαχίες, αλλά η Περιφερειακή Συνείδηση των πολιτών

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ Περιφερειακής συνείδησης είναι το δεδομένο που απαιτείται για την επιτυχία της λειτουργίας των αιρετών περιφερειών. Ο «Καλλικράτης» έτρεξε πιο γρήγορα απ΄ ότι έπρεπε και η αιρετή περιφέρεια προσπαθεί να δράσει, χωρίς όμως να έχει δημιουργηθεί ακόμα η περιφερειακή συνείδηση στους πολίτες.

ΓΙΑ ΝΑ υλοποιηθούν όλα αυτά που σχεδιάζονται πρώτα πρέπει ο κόσμος να μάθει να μην σκέπτεται στενά τοπικά. Η ενιαία περιφερειακή συνείδηση είναι η πρόκληση του Καλλικράτη. Ταυτόχρονα όμως είναι και το κλειδί για την επιτυχία του εγχειρήματος.
ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑ της Περιφέρειας αυτή τη στιγμή είναι η αδυναμία δημιουργίας κοινής συνείδησης και ταυτότητας που θα μοιράζονται από κοινού οι πέντε νομοί σε οικονομικό, θεσμικό, κοινωνικό, πολιτισμικό, επιχειρηματικό και τελικά πολιτικό επίπεδο.

ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ Τατούλη, αλλά και όλων των εκλεγμένων περιφερειακών συμβούλων τόσο της συμπολίτευσης όσο και της αντιπολίτευσης, είναι η περιφερειακή συνείδηση. Αντί να εξαντλούν την ευφυΐα τους στις κοκορομαχίες και στον δήθεν εντυπωσιασμό μέσω της web κάμερας που βρίσκεται απέναντί τους, ας φροντίσουν να αποκτήσουν έναν κοινό στόχο που θα ωφελήσει και τον θεσμό αλλά και την ίδια την περιφέρεια με τους κατοίκους της και τους επαγγελματίες της. 

ΒΑΣΙΚΟΣ στόχος είναι να πείσουν τους πολίτες να νοιώσουν τα θέματα ολόκληρης της Περιφέρειας δικά τους. Έτσι θα μπορέσει να οικοδομηθεί μια ισχυρή Περιφέρεια, μακριά από μικροτοπικισμούς και ανούσιες τοπικές αντιπαλότητες. Καλούνται δηλαδή να καλλιεργήσουν με το λόγο και τη δράση τους την αναγκαία περιφερειακή συνείδηση, διατηρώντας παράλληλα το δικαίωμα και την υποχρέωσή τους να διεκδικούν για τον τόπο τους. Να προτάξουν την ενιαία περιφερειακή ταυτότητα, αφού αντιληφθούν ότι αυτή είναι η συνταγή της επιτυχίας.

Η ΑΠΟΥΣΙΑ του συνδετικού ιστού μεταξύ των τοπικών κοινωνιών ξεκινάει από τους πολίτες και φθάνει μέχρι τους πολιτικούς. Αν καταφέρει η Περιφέρεια να ξεφύγουμε από το «νομό μας» και να πάμε στην «Περιφέρειά μας», θα έχει κάνει το πρώτο μεγάλο βήμα, για να υλοποιήσει και την πιο απλή απόφασή της. Ζούμε την δυσκολότερη εποχή της μεταπολίτευσης, μέσα σε μια κρίση που μας βρήκε ευάλωτους. Ως Περιφέρεια έχουμε κάποιες ελπίδες για ανάταση. Ας τις εκμεταλλευτούμε.

Πρώτη φορά στα χρονικά ματαιώνεται παράσταση στην Επίδαυρο

ΠΡΩΤΗ φορά στον θεσμό των Επιδαυρίων, συμβαίνει αυτό: Οι παραστάσεις δεν θα γίνουν αύριο και μεθαύριο λόγω της στάσης εργασίας, που έχουν εξαγγείλει οι εργαζόμενοι στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.

Με εξώδικό τους προς το ΚΘΒΕ οι εργαζόμενοι επιβεβαίωσαν την ακύρωση των παραστάσεων για την Παρασκευή και το Σάββατο. Τα αιτήματά τους, αφορούν στην επιστροφή των εκτός έδρας στο ποσό που ίσχυε ως τώρα και η εξαίρεση του ΚΘΒΕ από τις ΔΕΚΟ.

ΟΛΟ ΤΟ ΔΙΚΙΟ με το μέρος τους έχουν οι ηθοποιοί. Όμως υπάρχουν πολλοί τρόποι αντίδρασης και διαμαρτυρίας πριν φτάσει κανείς να καταργήσει και να ακυρώσει έναν θεσμό παγκόσμιας εμβέλειας. Και μάλιστα σε μια επετειακή στιγμή, όπως τονίζει και ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής Κ.Θ.Β.Ε. Σωτήρης Χατζάκης: «Το Κ.Θ.Β.Ε. εκφράζει τη βαθιά του λύπη για την ακύρωση των παραστάσεών του στην Επίδαυρο με την επετειακή παράσταση «Μικρά Διονύσια», έναν εορτασμό για τα 50 χρόνια λειτουργίας του».

ΠΡΑΓΜΑΤΙ, όπως λέει ο κος Χατζάκης, η Επίδαυρος είναι μια «εκκλησία» του παγκόσμιου πνεύματος και μια εμβληματική, λειτουργική οντότητα της διαχρονίας του έθνους. Υπό αυτή την έννοια δεν πρέπει να κλείνει ποτέ και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Ιδιαίτερα υπό τις παρούσες συγκυρίες, καθώς ο πολιτισμός είναι άμεσα συνδεδεμένος με τον τουρισμό και αποτελεί ένα δυναμικό παραγωγικό «όπλο» της χώρας.

Κάποιοι πρέπει επιτέλους να αναλάβουν τις ευθύνες τους γι΄ αυτό που συμβαίνει στα Επιδαύρια. Γιατί αν καταργήσουμε με αφορμή την οικονομική κρίση και τέτοιου βεληνεκούς θεσμούς, ενέργειες με τις οποίες φαίνεται στο εξωτερικό ότι δεν έχει μείνει πλέον τίποτα όρθιο στην Ελλάδα, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας και της τύχης μας.