Ο παραμελημένος ΟΠΑΝΑΑΡ

ΜΕ ΤΗΝ τέως αντιπρόεδρο του Οργανισμού Πολιτισμού και Αθλητισμού Αργολίδας κα Μαρία Γκούμα, έχουμε διαφωνήσει επανειλημμένως και σε προσωπικό και σε δημόσιο επίπεδο, για τον τρόπο που λειτουργούσε επί ημερών της ο ΟΠΑΝΑΑΡ, στον τομέα που την αφορούσε. Φαίνεται όμως ότι οι διαφωνίες αυτές προέρχονταν λόγω της θέσης που κατείχε η κα Γκούμα, η οποία δεν της επέτρεπε προφανώς να μιλήσει για τις βαθύτερες σκέψεις της και τα σχέδιά της που δεν μπορούσαν να υλοποιηθούν. Και προσπαθούσε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.

Ο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ αυτός πρωτοδημιουργήθηκε για να παράγει πολιτισμό και δευτερευόντως για να προάγει τον αθλητισμό. Όμως στην πορεία συνέβη το αντίθετο τα τελευταία χρόνια, με την ανοχή όλων παρ΄ ότι ο νόμος αυτός έχει τη γνωστή ιδιαιτερότητα έναντι των περισσότερων άλλων: τους αμέτρητους αρχαιολογικούς χώρους και την ιστορία με το πολιτιστικό υπόβαθρο που τον βαραίνει.

ΟΠΩΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ σήμερα ο «α», η κα Γκούμα έχει παραιτηθεί από τη θέση της εδώ και τέσσερις μήνες - προφανώς για τους παραπάνω λόγους που την «έπνιγαν» και δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να μιλήσει δημοσίως. Όμως κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να αναπληρώσει το έργο που με δυσκολία προσπαθούσε να παράγει στο πολιτιστικό σκέλος του ΟΠΑΝΑΑΡ, η πρώην αντιπρόεδρος. Έτσι ο τομέας αυτός παραμένει ανενεργός και ο όποιος σχεδιασμός είχε γίνει, μένει στα χαρτιά και στις σκέψεις της πρώην αντιπροέδρου, που προφανώς εμποδίστηκε να τον υλοποιήσει. Κάτι ανάλογο συνέβη πριν από την παραίτηση Γκούμα και με την παραίτηση Πανοβράκου.

Ο ΟΠΑΝΑΑΡ έτσι, παραμένει το παραμελημένο παιδί της Νομαρχίας σήμερα. Μικρές επιχορηγήσεις, έλλειψη διεκδίκησης από την κεντρική εξουσία, έλλειψη φαντασίας και οράματος, οδηγούν σιγά - σιγά στην διάλυση του. Αυτό ας το αντιληφθούν οι επιτελείς της Νομαρχίας και ας κατανοήσουν ότι παρά τις δυσκολίες, αν ο Οργανισμός λειτουργήσει δίδοντας βαρύτητα στον πολιτισμό, κερδισμένος θα βγει όλος ο νομός.

Το τσουνάμι της φτώχειας στην Αργολίδα

«ΜΕ ΤΟΝ ΟΡΟ ΦΤΩΧΕΙΑ αναφερόμαστε γενικά στην οικονομική εκείνη κατάσταση, που χαρακτηρίζεται από έλλειψη επαρκών πόρων για την ικανοποίηση βασικών ανθρωπίνων αναγκών, όπου η έννοια των βασικών αναγκών μπορεί να διαφέρει από άτομο σε άτομο και από χώρα σε χώρα», σύμφωνα με τη διακήρυξη του Μοντεβιδέου για δράση ενάντια στη φτώχεια.

ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ωστόσο και οι διεθνείς οργανισμοί εξακολουθούν να αθετούν τις υποσχέσεις τους για την καταπολέμηση της φτώχειας.

ΤΟ ΤΣΟΥΝΑΜΙ της φτώχειας, αρχίζει να αγγίζει το τελευταίο διάστημα και την Αργολίδα. Εικόνες με ανθρώπους που ψάχνουν την τροφή τους στους κάδους απορριμμάτων, κάποτε έμοιαζαν μακρινές. Όμως τέτοιες εικόνες συναντάμε καθημερινά πλέον και στην περιοχή μας.

Η ΑΥΞΗΣΗ στις τιμές των προϊόντων, η ανεργία και η οικονομική κρίση, οι χαμηλοί μισθοί, τα χρέη από δανεισμό, αυξάνουν καθημερινά τον αριθμό των ανθρώπων που πεινάνε.

Η ΚΡΙΣΗ αρχίζει να «χτυπά» ακόμα και άλλοτε εύπορους συμπολίτες μας που έχουν φτάσει σε αδιέξοδο και δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν πλέον στις καθημερινές πρώτες ανάγκες διαβίωσης. Χρήμα παράλληλα δεν κινείται στην αγορά και το τσουνάμι αυτό μεγαλώνει αγγίζοντας σχεδόν όλους.

Η ΦΤΩΧΕΙΑ πλέον παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις. Οι εικόνες που προκαλούν σοκ πληθαίνουν και η πολιτεία παραμένει θεατής. Ως πότε;

Πόσες γούβες θα έκλειναν με 53.000 ευρώ;

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ορθώς έκρινε να αποζημιωθεί από τον δήμο Ναυπλίου ο νεαρός οδηγός που τραυματίστηκε βαριά στο ατύχημα που υπέστη. Με υπαιτιότητα του δήμου Ναυπλίου, έπεσε σε μια τεράστια λακκούβα διαστάσεων 1Χ1,5 μέτρου με την μοτοσυκλέτα του. Ο δήμος καλείται τώρα να αποζημιώσει τον παθόντα με 52.713.30 ευρώ.

ΠΟΣΑ ΟΜΩΣ ατυχήματα έχουν συμβεί μέχρι στιγμής και πόσες υλικές ζημιές έχουν πάθει οι οδηγοί που κινούνται στους δρόμους, πέφτοντας σε ανάλογες παγίδες; Τα στατιστικά – αν υπήρχαν – θα έδειχναν ότι έχουν γίνει πάρα πολλά ανάλογα ατυχήματα. Ελάχιστα όμως έφτασαν στις δικαστικές αίθουσες για να αποζημιωθούν.

Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ όμως των φορέων που είναι υπεύθυνοι για τους δρόμους συνεχίζεται. Παντού σε όποιον δρόμο κι αν κινηθεί κανείς εντός ή και εκτός των πόλεων, θα συναντήσει κακοτοπιές που μπορούν να προκαλέσουν ακόμα και θανατηφόρα τροχαία δυστυχήματα. Ποιος όμως ενδιαφέρθηκε να καταγράψει και να επισκευάσει αυτές τις παγίδες; Μάλλον κανείς. Γιατί συνηθίσαμε να ζούμε σε πόλεις που δεν είναι φιλικές προς τους πολίτες.

ΚΑΙ ΟΜΩΣ τα 53.000 ευρώ που θα δαπανήσει τώρα ο δήμος Ναυπλίου για να αποζημιώσει τον άτυχο οδηγό (και λίγα είναι για ό,τι έπαθε ο νεαρός μοτοσικλετιστής), θα μπορούσαν πριν να συμβεί το ατύχημα να είχαν διατεθεί για να επισκευαστούν οι δρόμοι – παγίδες. Και φυσικά τα πεζοδρόμια στα οποία σημειώνονται συνεχώς πτώσεις ανθρώπων και τα κατάγματα είναι στην ημερήσια διάταξη. Και όμως και πάλι –φευ- κάποια στιγμή στο μέλλον, κάπου θα συμβεί ανάλογο περιστατικό, ίσως γιατί η επισκευή των δρόμων και η επούλωση των λάκκων δεν είναι έργα βιτρίνας και δεν πετυχαίνουν ψηφοθηρικούς σκοπούς.

ΑΝ ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΝ όμως οι υπεύθυνοι και ως φυσικά πρόσωπα, τότε ίσως να άλλαζε κάτι. Γιατί τώρα ποιος νοιάζεται που θα φτωχύνει ο δήμος κατά 53.000 ευρώ; Αν όμως ο εκπρόσωπος του δήμου που είναι ο καθ΄ ύλην υπεύθυνος στο συγκεκριμένο πόστο, πλήρωνε …την νύφη από την τσέπη του, και ένοιωθε ζεστή την καταδίκη στο κεφάλι του, δεν θα τολμούσε άλλη φορά να θέσει σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές λόγω της απραξίας του, της αδιαφορίας του και των διαφορετικών προτεραιοτήτων που δίνει.

ΑΛΛΑ «φυσικά κανείς δεν κλείνει μέσα αυτούς που ευθύνονται για τις κακοτεχνίες, καθώς είναι πολιτικοί και έχουν ασυλία, είτε δημόσιοι υπάλληλοι που ουδείς τολμά να τους ενοχλήσει, διότι μαύρο φίδι που τον έφαγε αν τα βάλει με τα συνδικάτα τους, που διεκδικούν πλήρη ασυδοσία και το ακαταδίωκτο», όπως σημειώνει συμπτωματικά σε άρθρο του προ διετίας στο «Βήμα» ο Γιάννης Μαρίνος.

«Καμπανάκι» για ιστορικά κτίρια στο Αργος

Xάνονται το ένα μετά το άλλο στην πόλη του Αργους τα σπίτια των αγωνιστών και των πολιτικών της Νεότερης Ιστορίας της χώρας.

Οσα δεν μπόρεσε να αφανίσει ο χρόνος, φροντίζει για την εξαφάνισή τους το ανθρώπινο χέρι, ενώ από πλευράς των δημοτικών αρχών τα τελευταία χρόνια η αδιαφορία έως και η καταστροφική ασυνέπεια αποτέλεσαν πάγια πολιτική στο θέμα των ιστορικών κτιρίων.

Μάλιστα, πριν από χρόνια, το Δημοτικό Συμβούλιο Αργους, με τη σύμφωνη γνώμη ακόμα και της μειοψηφίας, προσπάθησε να κατεδαφίσει το κονάκι στο οποίο ο Μακρυγιάννης ξεκίνησε να γράφει τα απομνημονεύματά του.

Το κτίριο γκρεμίστηκε τελικά, όταν μετά τον χαρακτηρισμό του ως διατηρητέου, ξαφνικά κατέπεσε η στέγη του και μετατράπηκε το οικόπεδο σε σκουπιδότοπο.

Κίνδυνος
Στο σημερινό κέντρο της πόλης βρίσκεται το διώροφο σπίτι του Σπυρίδωνος και του Χαρίλαου Τρικούπη. Κινδυνεύει και αυτό να καταρρεύσει, αν δεν επισκευαστεί και αναπαλαιωθεί.

Πρόκειται για ένα από τα δύο κτίρια που κατασκεύασε ο Σπ. Τρικούπης με την πώληση των οικοπέδων στο Ηραίο του Αργους που του είχαν δοθεί ως αποζημίωση για τη συμμετοχή του στην Επανάσταση.

Το διώροφο σπίτι του Τρικούπη στο Αργος έχει περιέλθει εδώ και χρόνια στην ιδιοκτησία της Αγροτικής Τράπεζας, η οποία αρχικά το προόριζε για να στεγάσει υποκατάστημα, αλλά οι εργασίες δεν ξεκίνησαν ποτέ.

Ο Δήμος Αργους, κάνοντας την αρχή το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, με τη διοργάνωση ενός συνεδρίου με θέμα «Βενετία και Αργος», στοχεύει πλέον τώρα να περισώσει ό,τι μπορεί.

Οπως δηλώνει ο δήμαρχος Αργους, Βασίλης Μπούρης, υπάρχει η πρόθεση από τη δημοτική αρχή ακόμα και να αγοραστούν ορισμένα από τα πολλά ιστορικά κτίρια της πόλης, ώστε να αξιοποιηθούν.

ΑΚΗΣ ΓΚΑΤΖΙΟΣ

ΕΘΝΟΣ

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11421&subid=2&tag=8334&pubid=1716634#

Σκηνοθέτησαν ατύχημα για να ληστέψουν τον ταχυδρόμο

Ο ύπνος του …δικαίου για την δικαστική φυλακή

ΣΤΑ ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ της τοπικής κοινωνίας περνά το γεγονός της υπερπλήρωσης της Δικαστικής Φυλακής Ναυπλίου και των γιγάντιων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν κρατούμενοι και προσωπικό. Η διαμαρτυρία των κρατουμένων αυτές της ημέρες που έφτασαν στο σημείο να κάνουν απεργία πείνας είναι απλά ένα μήνυμα SOS προς τους «απ΄ έξω» που εκπέμπεται μέσα από τα κάγκελα, αλλά τελικά δεν φαίνεται να ευαισθητοποιεί κανέναν.

ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ δικαιώματα έστω και των χειρότερων εγκληματιών πάνε …περίπατο και κανείς δεν συγκινείται. Η κατάσταση που περιγράφεται είναι δραματική και όμως δεν υπάρχει αντίδραση από το υγιές σκέλος της κοινωνίας που έχει κλειστεί στην καθημερινότητα και δεν νοιάζεται για τίποτε άλλο πέραν της επιβίωσής του.

ΣΤΟΙΒΑΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΚΛΟΥΒΙΑ οι κρατούμενοι, σύμφωνα με όσα δημοσιεύτηκαν πριν από έναν μήνα στον τύπο με επίσημα στοιχεία. Όπως αναφέρει σε επιστολή του προς το Υπουργείο Δικαιοσύνης ο Προϊστάμενος της Δικαστικής Φυλακής Ναυπλίου Σωτήρης Μυτάκης (Εποχή 5/10/08), «με δεδομένες τις κτιριακές υποδομές με σημαντικότατες ελλείψεις σε χώρους υποδοχής και διαμονής των κρατουμένων, ως και το στάδιο υγεία αυτών, δημιουργούνται εκρηκτικές ασφυκτικές καταστάσεις υγιεινής διαβίωσης αυτών, (σε χώρο 9 τ.μ περίπου ανά κελί διαβιώνουν 6 και 7 κρατούμενοι), με αποτέλεσμα 3 ή 4 κρατούμενοι να κοιμούνται χωρίς κρεβάτι επί του δαπέδου, o δε ένας εξ’ αυτών να καταλαμβάνει υποχρεωτικό μέρος του χώρου του WC».
ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ η διεύθυνση της Φυλακής «εκφράζει τις ανησυχίες και τους φόβους της για την υγιεινή διαβίωση των κρατουμένων, όσο και για την ομαλή λειτουργία και ασφάλεια του καταστήματος», παρακαλώντας για την άμεση αντιμετώπιση και επίλυση του προβλήματος.

ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ. Ούτε για τους κρατούμενους, ούτε όμως και για τον κίνδυνο εξέγερσης με απρόβλεπτες διαστάσεις τόσο για το προσωπικό της φυλακής, όσο και για την πόλη του Ναυπλίου που βρίσκεται δίπλα στο σωφρονιστικό κατάστημα.
ΤΟΣΟ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ όσο και οι ελάχιστοι –εκτός Αργολίδας - φορείς που εκφράζουν την αλληλεγγύη τους, αποτυπώνουν την κατάσταση με τα μελανότερα χρώματα. Καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Υπερπληθυσμός, τέσσερις και πλέον κρατούμενοι στοιβαγμένοι σε ατομικά κελιά. Αυστηροποίηση ποινών και αύξηση των προφυλακίσεων. Ανθυγιεινές συνθήκες. Βία και καταστολή από τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους. Αλόγιστα πειθαρχικά σε όσους αντιτάσσονται. Κράτηση σε απομακρυσμένες από τον ιστό της πόλης φυλακές. Στέρηση αδειών και ευεργετημάτων. Έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Μεταγωγές σε βρώμικες και ανθυγιεινές κλούβες.

ΚΑΙ Η ΤΟΠΙΚΗ κοινωνία κοιμάται τον ύπνο του δικαίου και έχει την συνείδησή της ήσυχη…