Δήμαρχε Ναυπλίου, τί κάνεις με το κυκλοφοριακό;

ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ φορά έρχεται στην επικαιρότητα το κυκλοφοριακό πρόβλημα του Ναυπλίου. Το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος η κατάσταση ήταν δραματική, δεδομένου και του αποκλεισμού του λιμανιού, λόγω της προσέλευσης των κρουαζιερόπλοιων.


ΚΑΜΙΑ λογική εξήγηση δεν μπορεί να δοθεί, για την αδιαφορία επίλυσης του σοβαρού αυτού προβλήματος, που πνίγει την πόλη. Το «βόλεμα» της εύκολης λύσης με το λιμάνι του Ναυπλίου που επί σειρά ετών μετατρέπεται σε απέραντο πάρκινγκ, κάποια στιγμή θα πάψει οριστικά να υπάρχει. Και βέβαια μαζί με τους χώρους στάθμευσης μεγαλώνει και το πρόβλημα γενικότερα του κυκλοφοριακού στο Ναύπλιο.

ΚΑΙ ΜΙΑΣ και ο δήμος φαίνεται αδύναμος να τακτοποιήσει τα του οίκου του, με δικές του ιδέες, υπενθυμίζουμε ξανά κάποιες από τις προτάσεις, που είχαν καταθέσει πριν από χρόνια η Ομοσπονδία Επαγγελματιών, ο Εμπορικός Σύλλογος, το Σωματείο Επισιτιστικών Επαγγελμάτων, η Ένωση Ξενοδόχων, ο Σύλλογος Ενοικιαζόμενων δωματίων και ο σύλλογος Τουριστικών Καταστημάτων.

-Μεταφορά του ΚΤΕΛ και στην ήδη υπάρχουσα διεύθυνσή του να περνάει μόνο για να παραλαμβάνει τους πελάτες.

-Δημιουργία τεσσάρων έως πέντε σημείων των TAXI (πιάτσα)

-Απαγόρευση στάθμευσης των φορτηγών και λεωφορείων, απέναντι από την ταβέρνα «Ναύπλιος» (πρώην Καραμανλής) όλο το 24ωρο.

-Απαγόρευση φορτηγών και λεωφορείων που σταθμεύουν απέναντι από την ΔΕΗ στο χώρο του Parking και επίσης μεταφορά φορτηγών απέναντι από τον Άγ. Αναστάσιο τουλάχιστον για τα Παρασκευοσαββατοκύριακα και τα τριήμερα να σταθμεύουν στο Parking της Νομαρχίας.

-Στην Αμαλίας, να μην επιτρέπεται παρκάρισμα πάνω από μια ώρα.

-Στην 25ης Μαρτίου να μην παραμένουν μεγάλου όγκου αυτοκίνητα, αλλά και να βρεθεί τρόπος, ώστε τα αυτοκίνητα υπηρεσίας του ΟΤΕ και της ΔΕΥΑΝ να σταθμεύουν σε συγκεκριμένο χώρο.

ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ, λοιπόν, να υπάρξει και κυρίως να εφαρμοστεί μια μελέτη για τα νέα κυκλοφοριακά δεδομένα που υπάρχουν στο Ναύπλιο, ώστε να δρομολογηθούν άμεσα οι όποιες εργασίες κριθούν απαραίτητες και για να μην επαναληφθούν ολιγωρίες του παρελθόντος, ας εφαρμοστούν χωρίς οικονομικό κόστος οι παραπάνω προτάσεις μπας και δούμε «άσπρη μέρα». Για να μην πάθουμε, όσα έπαθαν, άλλες πόλεις που δεν φρόντισαν εγκαίρως να λύσουν το συγκεκριμένο πρόβλημα.

Δεν είναι μωρές παρθένες ο Μπιτζής και ο Μαυρόγιαννης

Αιφνιδιάστηκαν λένε οι δήμαρχοι Μυκηνών και Κουτσοποδίου, για την ένταξη των δήμων τους στον γίγαντα δήμο Άργους. Μα, πώς αιφνιδιάστηκαν όταν οι πάντες γνώριζαν ότι δρομολογείται αυτή η εξέλιξη; Τα δημοσιογραφικά γραφεία βούιζαν όλες τις προηγούμενες ημέρες για την εξέλιξη να ενταχθούν στο Άργος και να φάνε την …καραμέλα της δήθεν ιστορικής έδρας. Εκείνοι ήταν οι μόνοι που δεν το γνώριζαν; Προφανώς όχι.


ΤΟ ΜΠΑΧΑΛΟ όμως που επικρατούσε όλες τις προηγούμενες ημέρες στους δήμους αυτούς και οι εσωτερικές διαφωνίες που υπήρχαν, δεν επέτρεψαν στους δύο δημάρχους να κινηθούν από κοινού, ώστε να πετύχουν αυτό που επιθυμούν. Άραγε η Επίδαυρος με το Λυγουριό, ήταν πιο έξυπνοι που ξεκίνησαν εδώ και δύο χρόνια την διαδικασία δημιουργίας ενός δήμου και το πέτυχαν; Ή οι δήμαρχοι Τσακαλιάρης και Γεώργας ήταν πιο διορατικοί; Προφανώς όχι. Δεν θα μπορούσα να πιστέψω αυτό, γνωρίζοντας την τεράστια εμπειρία στην αυτοδιοίκηση του Μπιτζή και του Μαυρόγιαννη. Άλλωστε πριν δημιουργηθεί ο «Καλλικράτης», και όταν ακόμα μιλούσαμε για «Καποδίστρια ΙΙ» έπαιζε το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός γίγαντα δήμου Άργους.

ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ απόψεις όμως που επικράτησαν, δεν επέτρεψαν την από κοινού διεκδίκηση δημιουργίας ενός ξεχωριστού δήμου, που θα αποτελείτο από τις Μυκήνες και το Κουτσοπόδι. Και τώρα ως «μωρές παρθένες», -χωρίς όμως να είναι- οι δύο δήμαρχοι, μιλούν πανικόβλητοι για αιφνιδιασμό και για «επικοινωνιακό τέχνασμα» της περιβόητης διαβούλευσης. Και οι πέτρες γνώριζαν ότι η διαβούλευση ήταν ένα «επικοινωνιακό τέχνασμα» της κυβέρνησης. Πώς ήταν δυνατόν να μην το γνωρίζουν οι Μυκήνες και το Κουτσοπόδι;

Η ΜΗ ΟΜΟΦΩΝΙΑ των αποφάσεων των δημοτικών συμβουλίων Μυκηνών και Κουτσοποδίου για τη συνένωσή τους σε ένα δήμο Μυκηναίων, ήταν το ρήγμα που έδωσε την δυνατότητα είτε στον Ραγκούση είτε σε όποιον άλλον «παράγοντα» ενεπλάκη θεσμικά ή εξωθεσμικά στο θέμα, για να προχωρήσει το υπουργείο Εσωτερικών στην κατάθεση του νομοσχεδίου, συνενώνοντάς τους με το Άργος.

Χωρίς πολίτες δήμος δεν υπάρχει

ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΚΡΟΤΉΣΩ ούτε τις θέσεις της «Άλλης Πρότασης», ούτε βέβαια και την απάντηση του δημάρχου Ναυπλίου Αναγνωσταρά, στη νέα κόντρα που ξεκίνησε τις τελευταίες ημέρες μεταξύ τους, στην πλάτη των οικονομικά ασθενέστερων κατοίκων του Ναυπλίου. Δεν με ενδιαφέρει αυτή η κόντρα που μυρίζει προεκλογική περίοδο.


ΘΑ ΕΠΙΚΡΟΤΗΣΩ όμως την απόφαση του δήμου Λάρισας, που στον συγκεκριμένο τουλάχιστον τομέα της ανάδειξης του Κοινωνικού του Προσώπου, προχώρησε σε γενναίες μειώσεις των τιμολογίων των δημοτικών υπηρεσιών, αλλά και ενίσχυσης των κοινωνικών δομών, σε μια συντονισμένη επιχείρηση άμβλυνσης των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης για τους οικονομικά ασθενέστερους πολίτες. Τέσσερις ενέργειες που φαντάζουν … «βουνό» και ακατόρθωτες στο Ναύπλιο και στην Αργολίδα γενικότερα, υλοποιούνται εκεί: α) Μείωση 20% του τιμολογίου του νερού και επιστροφή στις τιμές του 1999, β) Μείωση 40% των ανταποδοτικών τελών (καθαριότητα – δημοτικός φωτισμός) για Άτομα με Αναπηρία, γ) Δημιουργία «Κοινωνικού Παντοπωλείου» και «Τράπεζας Ένδυσης και Υπόδησης» για άπορους και ανέργους, δ) Επιπλέον επιχορήγηση του Οργανισμού Κοινωνικής Πολιτικής με 150.000 ευρώ.

ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ των δήμων, με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος πρέπει να αναδειχθεί σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο. Γιατί μεγαλύτερη αξία έχει η ανθρώπινη ζωή και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια από την κατασκευή μιας πλατείας, ή τον άπλετο φωτισμό ενός ήδη φωτισμένου κεντρικού δρόμου. Ούτε βέβαια είναι περίοδος για προεκλογικές υποσχέσεις σε αυτόν τον τομέα, αλλά για άμεση υλοποίηση κάποιων τομών.

ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ από όλους τους δήμους λείπει η φιλοσοφία, η πρακτική και ο προγραμματισμός της Οργανωμένης Κοινωνικής Παρέμβασης και Δράσης. Ούτε καν μια προτροπή για εθελοντισμό δεν είδαμε, κάτι το οποίο άλλωστε δεν επιβαρύνει τον προϋπολογισμό. Απλά είναι θέμα φιλοσοφίας.

ΣΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ - όπως πλέον και οπουδήποτε -, πιο μακριά από τις καφετέριες και τις ταβέρνες της παραλίας και πιο πέρα από τα πολυτελή ξενοδοχεία, υπάρχουν οι άστεγοι που πεθαίνουν στο δρόμο, άνθρωποι ανήμποροι, άνθρωποι που ξαφνικά βρίσκονται σε αδιέξοδο από διάφορα σοβαρά προβλήματα. Άνθρωποι που τους βλέπουμε καθημερινά να ψάχνουν τους κάδους έξω από τα σούπερ μάρκετ για ληγμένα τρόφιμα, άνθρωποι που κοιμούνται στα παγκάκια. Και δεν υπάρχει στήριξη των δήμων σε αυτούς.

Η ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ στην παρούσα οικονομική συγκυρία, για να σταθεί και να αναπτυχθεί, πρώτα πρέπει να επενδύσει στους ίδιους της τους πολίτες, δίνοντας ιδιαίτερο βάρος στα προβλήματα των ανθρώπων και στην κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη (μιας και αποδείχθηκε ανίκανο το κράτος να το κάνει). Γιατί χωρίς πολίτες, δήμος δεν υπάρχει.