Έρμαιο του Γκιουλέκα ο Τύπος

ΤΟ ΛΟΥΚΕΤΟ που μπήκε στον «Ελεύθερο Τύπο», ήταν το …κερασάκι στην τούρτα, για να αντιληφθούν όλοι τι «παίζεται» τα τελευταία χρόνια στον χώρο των Μέσων Ενημέρωσης. Και κυρίως ήταν η αφορμή για να καταλάβει η κοινή γνώμη, πόσο δύσκολα και με αντίξοες συνθήκες που δημιουργεί η πολιτεία, βγαίνει μια εφημερίδα. Και μάλιστα για να αντιληφθούν όλοι, ότι αν δεν άντεξε τα βάρη ένα μεγαθήριο όπως η εκδοτική προσπάθεια της Αγγελοπούλου, πόσο μάλλον να αντέξει ο επαρχιακός Τύπος που δέχεται το μεγαλύτερο πλήγμα και κανενός κυβερνητικού, δεν ιδρώνει το αυτί.
ΟΛΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ, όταν ο πάλαι ποτέ Θοδωρής Ρουσσόπουλος έφερε στη Βουλή προς ψήφιση τον νέο τυποκτόνο νόμο τον Μάρτιο του 2007, που έθετε επιπλέον οικονομικά βάρη στις επαρχιακές εφημερίδες με την επιβολή υποχρεωτικά περισσότερων σελίδων, αυξημένου τιράζ, προσλήψεων προσωπικού, και αύξηση των ταχυδρομικών τελών.
ΠΡΟΣΧΗΜΑ ήταν να εξευρωπαϊσθεί ο τοπικός Τύπος, να γίνουν πιο επαγγελματικές οι εφημερίδες. Όμως απώτερος στόχος ήταν να κλείσουν πολλοί ιστορικοί τίτλοι και να αφανιστούν παραδοσιακοί εκδότες, αφού δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του νέου νόμου. Ενός νόμου όμως, που μέχρι σήμερα παρ΄ ότι έχουν περάσει δύο ολόκληρα χρόνια από την ψήφισή του, έχει εφαρμοστεί μονομερώς μόνο από την πλευρά του επαρχιακού Τύπου και όχι από την πλευρά της πολιτείας. Δηλαδή, πολλές εφημερίδες που δεν έκλεισαν και πέτυχαν να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις του τυποκτόνου νόμου, ποτέ δεν είδαν να βγαίνουν από την εγκύκλιο που νομιμοποιεί τις δημοσιεύσεις του δημοσίου, οι εφημερίδες που επέλεξαν να μην προσαρμοστούν.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ είναι να εφαρμόζονται δύο μέτρα και δύο σταθμά με εφημερίδες που αύξησαν τα έξοδά τους υποχρεωτικά κατά 60%, ακολουθώντας τον νόμο 3548/97 και με εφημερίδες που δεν προχώρησαν σε αυτήν την κίνηση. Και όμως, χάρη στην ατολμία (;) του νέου υφυπουργού Γκιουλέκα, που ακολουθεί κατά βήμα τις πρακτικές Ρουσσόπουλου, έχουν τα ίδια δικαιώματα.
Η ΑΤΟΛΜΙΑ ταυτόχρονα των συνδικαλιστικών φορέων των ιδιοκτητών των εφημερίδων εξαντλήθηκε σε «μνημόσυνα» και σε «κλάψες» αντί να αντιδράσουν έντονα είτε όταν ψηφιζόταν ο νέος νόμος (πέραν των χλιαρών και δήθεν απειλητικών αντιδράσεων της πλάκας), είτε τώρα που εξακολουθεί και επιμένει ο Γκιουλέκας παράνομα, να μην εφαρμόζει τις διατάξεις που ορίζουν ως υποχρέωσή του να ξεχωρίσει την ήρα από το στάχυ, που υποχρεωτικά δημιούργησε ο νόμος Ρουσσόπουλου.
«ΤΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ» του Αθηναϊκού Τύπου, μπορεί να είναι πιο ηχηρά, όμως τα «μνημόσυνα» δεκάδων επαρχιακών τίτλων που συνεχίζονται καθημερινά αφήνουν εκατοντάδες ανέργους πίσω τους σε όλη την Ελλάδα και γίνονται μπούμερανγκ για μια κυβέρνηση που θέλει να ελέγχει τις εφημερίδες με τον δημόσιο κορβανά, μοιράζοντάς τον κατά το δοκούν.